15 Ağustos gününe uyandı bugün Dünya. Ufacık hayatlarımızda Dünya'daki yerlerimizi düşünürken, geçen günlere dair kafamda binlerce düşünce var... Hazırlıklarımız hızlandı. Boncuğum'la hayallerini kurduğumuz ''o'' geleceğe öyle yaklaştık ki... Bu süreçteki halimizi en iyi tanımlayan sıfatlar: ''heyecanlı'' ve ''düşünceli'' olurdu herhalde. Öyle ki bir yandan -Tamam işte mutlu olmalıyız, her şey yerli yerine oturuyor ve çok kısa bir süre sonra rahatlayacağız diye düşünsek de diğer yandan - Nasıl, ne şekilde ,öyle mi böyle mi derken sıkılıyoruz.
Kapıyı araladık, içeride beraber yaşayacağımız ev gözüküyordu. Büyük camlardan içeriye süzülen güneş kapıda karşıladı bizi.
- Ne güzel dedi, Hoş geldiniz!. Meraklı gözlerle bakıyorduk, birbirimizi unutup farklı odalarına girdik evin ayrı ayrı gezip odanın birinde karşılaşınca gülümsedik.
- Evet! dedik. Ev, biz seni sevdik:) Şimdi misafircilik oynadığımız evlerimizde düşüncesindeyiz ''yeni'' - ''geleceğin''.
Yıl: 14.07.2006
-Olur mu dersin tam 5 yıl var önümüzde , biz ''Biz'' olur muyuz?
-Olmalı!
-Oldu!
2 yorum:
ne güzel bir post bu:)
her evlenecek kızın bir krokisi var sanırım eve ait, ne tatlı telaştır bu...
bu arada çok yakın bir arkadaşım yeşil gözlü kocasına hep "boncuğum" der, birden yakın hissettim bu postta o yüzden.
bu evde çook mutlu olursunuz umarım..
Benim ''boncuğum'' da mavi boncuklardan..Şu dışından bakıp içini görebildiklerimizden:)) Hoşgeldin bloguma:!!
Yorum Gönder