Sabahtan beri dilime dolanan bir şarkı.. Ne de çok severdik!
Dilimin dönmediği, adını söyleyemediğim zamanlar nanum dediğim ablamla bu şarkıyı ne de çok söylerdik.
Şimdi geçip giden zamanlara bakıyorum bir Ağustos gecesine. Saatin 3.02'sine.. 12 yıl öncesine..
Büyüdüm diyorum, 45 saniyede değişen bir hayat, şimdi yaşadığım şehirle tanışma, burada büyüyüp, burada aşık olma. 12 yıl sonrası, acılar hafifler mi bilinmez ama unutmak mümkün değil. Unutmamanız Dileğiyle...
Keşke geçen 12 yılda alınan tedbirler, değişen sistemler ve yasalar olsa. Belki o zaman umutlu olurdum bir depremin, küçük bir çocuğun hayatında , kalın kalemlerle yazılmış altı çizili bir 'kaderi-kederi' olmayacağından. Ne yazık ki değilim...Ne yazık!
3 yorum:
aynen unutmadım unutamam...Allah bır daha yaşatmasın...
Düşüncelerine katılıyorum . Her Gölcük , Değirmendere 'den geçişimde aklıma ; 12 sene önce yıkılmış evlerden kalan enkazlara dehşet içinde bakışım , radyoda çalan şarkıda Orhan Gencebay'ın yazıklar olsun - kaderin böylesine yazıklar olsun - her yer karanlık - nerde insanlık sözleriyle bir şarkıyı söyleyişi , gözlerimden süzülen sicim gibi yaşlar gelir ve kaybettiklerimize rahmet okurum. Sonrasında o enkazların olduğu boş arsaların yerinin ne çabuk binalarla dolmasını sanki hep orda varmışlar , böyle bir felaket yaşanmamış gibi hayatın devam etmesini düşünürüm .
Amin, Allah bize bir daha bu denli kötü bir felaket yaşatmasın...Zordu çok zor..
Yorum Gönder